niedziela, 5 lipca 2009

Gringo wśród dzikich plemion

Wojciecha Cejrowskiego kojarzę z lat 90-tych z programu telewizyjnego "WC Kwadrans". W jego przypadku potwierdza się pewna reguła, którą przyjęłam kiedyś dla potrzeb mojego obcowania z postaciami kreowanymi przez aktorów w filmach - nigdy nie poznaję biografii samych odtwórców, bo może się okazać, że bliski memu sercu i poglądom bohater danego filmu diametralnie różni się od charakteru i osobowości aktora, który go gra (co zrozumiałe przecież...), i ten rozdźwięk burzy moją wizję bohatera i psuje mi odbiór tej postaci. Tak jest również w przypadku Cejrowskiego - jego poglądy polityczno-obyczajowe znajdują się na przeciwnym biegunie do moich, dlatego kijem przez szmatę nie tykałam niczego, co nosiło jego nazwisko. Nie znałam jego programów podróżniczych, (ba, nawet nie wiedziałam, że jest podróżnikiem!), bo od lat nie oglądam telewizji, a jedyne spotkania z panem Cejrowskim to były jego sobotnie audycje muzyczne w Trójce, kiedy proponował swoje fascynacje muzyką latynoamerykańską.

Jednak wpadła w moje ręce pierwsza podróżnicza książka Wojciecha Cejrowskiego "Gringo wśród dzikich plemion", pożyczona przez kolegę i gorąco polecana. Jak już do niej zasiadłam w sobotnie popołudnie, to skończyłam późnym wieczorem. *^v^*

Autor ma lekkie pióro, pisze ciekawie a i sam temat, mimo, że nie jestem entuzjastką takich egzotycznych i niebezpiecznych podróży i wolę je odbywać na kanapie palcem po mapie, jest bardzo wciągający. Fascynujące jest, że są ludzie, którzy decydują się na takie wyprawy w nieznane i niebezpieczne, a potem my - czytelnicy czy widzowie programów podróżniczych, możemy posmakować chociaż ułamka tego, co oni przeżyli. Na pewno też możemy się czegoś nauczyć, wyciągnąć jakieś wnioski z kontaktów z innymi ludami i kulturami. Na przykład takie:
- Dla ciebie, gringo, ten mój hamak jest pełen nudy. Dla mnie to raj na ziemi.
- A o czym myślisz, kiedy tak wisisz w hamaku i patrzysz na ten piękny zachód słońca przed nami?
- Nie myślę. Tylko patrzę.
Przerwał. Zastanowił się chwilę, a potem dodał:
- I to jest właśnie to, czego ty, gringo, nie potrafisz robić... Ani nawet zrozumieć.
Miał rację - nie potrafiłem.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz